Ποιος παντρεύτηκε το Charles VI (roi de France);

Charles VI, dit « le Bien-Aimé », et, parfois de manière posthume depuis le XIX^e siècle, « le Fou » ou « le Fol », né à Paris le 3 décembre 1368 et mort dans la même ville le 21 octobre 1422, est roi de France de 1380 jusqu'à sa mort. Fils du roi Charles V et de la reine Jeanne de Bourbon, il est le quatrième roi de la branche de Valois de la dynastie capétienne.

Il monte sur le trône à l'âge de douze ans, alors que son père laisse derrière lui une situation militaire favorable, marquée par la reconquête de la plupart des possessions anglaises en France. D'abord placé sous la régence de ses oncles, les ducs de Bourgogne, d'Anjou, de Berry et de Bourbon, il décide en 1388, âgé de 20 ans, de s'émanciper.

En 1392, alors qu'il conduit une expédition militaire contre le duché de Bretagne, le roi est victime d'une première crise de démence, au cours de laquelle il attaque ses hommes en la forêt du Mans. Quelques mois plus tard, à la suite du Bal des ardents où il manque de mourir brûlé, Charles est de nouveau placé sous la régence de ses oncles, le duc Jean de Berry et surtout le duc de Bourgogne Philippe le Hardi.

Dès lors, et jusqu'à sa mort, le roi alterne périodes de folie et de lucidité. Le pouvoir est détenu par ses influents oncles mais aussi par son épouse, la reine Isabeau de Bavière. Son frère cadet, Louis d'Orléans, aspire également à la régence et voit croître son influence. L'inimitié entre ce dernier et Jean sans Peur, successeur de Philippe le Hardi, plonge le royaume dans une guerre civile au cours de laquelle le roi se retrouve successivement contrôlé par l'un ou l'autre des deux partis.

En 1420, après de nouveaux succès anglais et l'assassinat du duc de Bourgogne, alors que les Bourguignons règnent en maître à Paris et s'allient aux Anglais, Charles VI signe avec ces derniers le traité de Troyes, par lequel il déshérite son fils, le futur Charles VII, et marie sa fille au roi d'Angleterre Henri V, qui devient son successeur.

Sa mort, en 1422 à l'âge de 53 ans, quelques mois après le roi d'Angleterre Henri V, ravive la guerre de Cent Ans.

Η Ισαβέλλα της Βαυαρίας (γερμ. Isabel von Bayern-Ingolstadt, περ. 1370 - 24 Σεπτεμβρίου 1435), γνωστή και ως Ιζαμπώ της Βαυαρίας, από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Δούκα της Βαυαρίας και βασίλισσα της Γαλλίας (1385-1422) .

Σε ηλικία 15-16 ετών η Ισαβέλλα απεστάλη στην Αυλή του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας, και το ζεύγος αρραβωνιάστηκε τρεις ημέρες μετά την πρώτη τους συνάντηση. Η Ισαβέλλα τιμήθηκε με μια λαμπρή στέψη με την είσοδο της στο Παρίσι. Ο Κάρολος ΣΤ΄ υπέφερε συνεχώς από βαριές ψυχικές ασθένειες, με αποτέλεσμα να αποχωρεί τακτικά από τη διακυβέρνηση της χώρας· τα επεισόδια ήταν συχνά και ακολουθούσαν σκληροί ανταγωνισμοί στα μέλη της οικογένειάς του. Ένα θανατηφόρο ατύχημα από φωτιά που συνέβη στον «Χορό των Καιόμενων Ανδρών» (1393), είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων ανδρών· ο Βασιλιάς μόλις γλύτωσε τον θάνατο. Ο Κάρολος ΣΤ΄ δεν επέτρεπε στη σύζυγο του να βρίσκεται δίπλα του στις κρίσεις ασθένειας, της επέτρεπε ωστόσο να έχει ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας. Με τον τρόπο αυτό έγινε αντιβασίλισσα στη βασιλική Αυλή στο όνομα του δελφίνου Καρόλου, και απέκτησε τόσο μεγάλες εξουσίες σαν βασίλισσα όσο ελάχιστες γυναίκες στην εποχή της.

Η ασθένεια του Καρόλου ΣΤ΄ και οι διεκδικήσεις για την αντιβασιλεία είχαν σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Εμφύλιος πόλεμος Βουργουνδών και Αρμανιάκ, όπου αντίπαλοι ήταν ο μικρότερος αδελφός του Βασιλιά, Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης, και οι Δούκες της Βουργουνδίας, ο άλλος κλάδος της οικογένειας. Η Ισαβέλλα ακολουθούσε περιστασιακά τον έναν ή τον άλλον κλάδο, ανάλογα με τα συμφέροντα της ίδιας και του γιου της, Καρόλου Ζ΄. Την εποχή που ακολουθούσε τους Αρμανιάκ, οι Βουργουνδοί την κατηγόρησαν για μοιχεία με τον κουνιάδο της, Δούκα της Ορλεάνης· ενώ την εποχή που ακολούθησε τους Βουργουνδούς, οι Αρμανιάκ τη συνέλαβαν στο Παρίσι και τη φυλάκισαν. Ο Ιωάννης Α΄ της Βουργουνδίας δολοφόνησε το Λουδοβίκο Α΄ της Ορλεάνης (1407), με αποτέλεσμα να ακολουθήσει έκρηξη του εμφυλίου ανάμεσα στις δύο πλευρές. Ο εμφύλιος έληξε, όταν οι οπαδοί του μεγαλύτερου γιου της Καρόλου Ζ΄ δολοφόνησαν τον Ιωάννη Α΄ τον Άφοβο (1419)· αυτό είχε σαν συνέπεια να αποκληρωθεί. Η Ισαβέλλα ήταν παρούσα στη Συνθήκη του Τρουά (1420), με την οποία ορίστηκε ως διάδοχος του Γαλλικού θρόνου ο Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας μετά τον θάνατο του Καρόλου ΣΤ΄· έζησε από τότε στο αγγλοκρατούμενο Παρίσι μέχρι τον θάνατό της (1435).

Η Ισαβέλλα έγινε διάσημη στην εποχή της για τις πολλές σπατάλες, ιδιαίτερα σε θέματα φιλανθρωπίας. Οι ιστορικοί στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα αναθεώρησαν πολλές απόψεις, που είχαν για την ίδια μέχρι τότε, επειδή στηρίχτηκαν στον φανατισμό και την προπαγάνδα.