Ποιος παντρεύτηκε το Charlotte von Savoyen;

Charlotte von Savoyen (französisch Charlotte de Savoie, italienisch Charlotte di Savoia, * 11. November 1441; † 1. Dezember 1483 auf Schloss Amboise) war durch Heirat mit Ludwig XI. von 1461 bis zu dessen Ableben im Jahr 1483 Königin von Frankreich. Bis zum Tod ihres Schwiegervaters Karl VII. teilte sie das Exil ihres Mannes in Brabant, ehe sie mit diesem nach Frankreich zurückkehren konnte. Ab Ende der 1460er Jahre lebte sie recht bescheiden und zurückgezogen im Schloss Amboise.

Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ ο Συνετός (γαλλική γλώσσα: Louis XI le Prudent, Μπουρζ, 3 Ιουλίου 1423 - 30 Αυγούστου 1483) ήταν βασιλιάς της Γαλλίας (1461-1483). Ήταν γιος και διάδοχος του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας του Ανζού. Γεννήθηκε την εποχή που το Βασίλειο της Αγγλίας είχε υπό την κατοχή του τη βόρεια Γαλλία. Ο πατέρας του Κάρολος Ζ΄ διατηρούσε μονάχα τα κεντρικά και νότια εδάφη της χώρας. Εγγονός από τη μεριά της μητέρας του, Γιολάντας της Αραγωνίας, ισχυρότατης γυναίκας που βοήθησε τον πατέρα του να ανακαταλάβει το Παρίσι και τα βόρεια εδάφη. Με τον γάμο του με τη Μαργαρίτα Στιούαρτ (1436), κόρη του Ιακώβου Α΄ της Σκωτίας, ισχυροποίησε τη θέση του. Το 1440 πήρε μέρος σε επανάσταση κατά τού πατέρα του, με στόχο να τον ελέγξει και να κηρυχθεί ο ίδιος αντιβασιλιάς. Το κίνημα απέτυχε: ο Λουδοβίκος υποτάχθηκε στον Κάρολο Ζ', που τον συγχώρησε. Συνέχισε τη στρατιωτική του δράση, αλλά και το μίσος προς τον πατέρα του, ο οποίος τον εξόρισε στην επαρχία του Ντωφινέ. Πατέρας και γιος δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ. Ο δελφίνος αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς, προσπαθώντας συνέχεια με κάθε μέσο να προκαλέσει ζημιά στον πατέρα του, Κάρολο Ζ'. Η σύζυγός του, Μαργαρίτα, υποστήριζε τον Κάρολο Ζ', αφού ο πεθερός της την εκτιμούσε πάντοτε έντονα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί έντονο μίσος και στο ζεύγος. Η Μαργαρίτα έπεσε σε μεγάλη μελαγχολία, λόγω της ανυποληψίας που της είχε ο δελφίνος Λουδοβίκος και οι υποστηρικτές του, και τελικά αυτή απεβιωσε πρόωρα (1445).

Στις 14 Φεβρουαρίου 1451 νυμφεύτηκε για δεύτερη φορά, χωρίς τη συγκατάθεση τού Καρόλου Ζ΄, την 8χρονη Καρλόττα της Σαβοΐας. Ο Κάρολος Ζ' με στρατό ετοιμάστηκε να καταδιώξει τον γιο του στο Ντωφινέ. Ο Λουδοβίκος ΙΑ' βρήκε καταφύγιο στην Αυλή του θείου του, Φιλίππου Γ΄ της Βουργουνδίας, και τού γιου του, Καρόλου, στο Κάστρο της Γένεπας. Ο Βασιλιάς εξοργίστηκε από την πράξη αυτή, απειλώντας τον Φίλιππο Γ' και προειδοποιώντας τον ότι έδωσε καταφύγιο σε "μια αλεπού που θα φάει τα πρόβατά του". Το 1461, με την αναγγελία τού θανάτου τού πατέρα του, έσπευσε να καταλάβει τον θρόνο, και να προλάβει τον αδελφό του Κάρολο. Η μεγάλη του δραστηριότητα σε συνομωσίες, όπως τον κατηγόρησαν οι εχθροί του, τού έδωσαν το προσωνύμιο "ο πονηρός" ή "η παγκόσμια αράχνη". Ο δούκας Κάρολος της Βουργουνδίας επαναστάτησε εναντίον του Λουδοβίκου ΙΑ΄. Ο βασιλιάς ωστόσο μπόρεσε να τον απομονώσει από τους Άγγλους συμμάχους του, και υπέγραψε με τον Εδουάρδο Δ΄ της Αγγλίας τη Συνθήκη του Πικινύ (1475) με την οποία έληξε ο Εκατονταετής Πόλεμος. Με τον θάνατο τού Καρόλου στη μάχη του Νανσύ (1477), ο κλάδος της Βουργουνδίας εξέλιπε από άρρενα μέλη, και ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ βρήκε την ευκαιρία να καταλάβει όλα τα κάστρα τού Καρόλου, ανάμεσα στα οποία τη Βουργουνδία και την Πικαρδία. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ κατόρθωσε πλέον χωρίς εξωτερικούς εχθρούς να υποτάξει τους επαναστάτες, να ενισχύσει τη βασιλική εξουσία και να επιτύχει την οικονομική ανάπτυξη. Πέθανε στις 30 Αυγούστου 1483 και τον διαδέχθηκε ο ανήλικος γιος του Κάρολος Η΄.