Ποιος παντρεύτηκε το Ισαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ;

Η Ισαβέλλα Β' (ή Γιολάντα) ντε Μπριέν (Isabelle II de Jérusalem, 1212 - 25 Απριλίου 1228) ήταν βασίλισσα της Ιερουσαλήμ. Ήταν κόρη του Ιωάννη του Μπριέν και της Μαρίας Μομφερράτου βασίλισσας της Ιερουσαλήμ.

Η μητέρα της Μαρία ήταν κόρη του Κορράδου μαρκήσιου του Μομφερράτου, ο οποίος ήταν 2ος σύζυγος της Ισαβέλλας Α' Ανζού βασίλισσας της Ιερουσαλήμ.

Η Ισαβέλλα Β' γεννήθηκε το 1212 στην πόλη Αδρία (κοντά στο Μπάρι) του βασιλείου της Σικελίας-Νάπολης. Η μητέρα της απεβίωσε λίγο αργότερα, μάλλον από επιλόχιο πυρετό. Αμέσως έγινε βασίλισσα η Ισαβέλλα Β' αν και ήταν μερικών μηνών. Κυβερνούσε ως αντιβασιλιάς ο πατέρας της Ιωάννης ντε Μπριέν.

Ο Φρειδερίκος Β΄ (Federico II di Svevia, 26 Δεκεμβρίου 1194 - 13 Δεκεμβρίου 1250) από τον Οίκο των Χοενστάουφεν ήταν Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1220 - 1250), Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1225 - 1228), Βασιλιάς της Σικελίας (1198-1250), Βασιλιάς της Ιταλίας (1212 - 1250), επίτιμος βασιλέας της Θεσσαλονίκης, Πρίγκιπας του Τάραντα (1205 - 1250), Βασιλιάς της Αρλ (1220 - 1250) και Δούκας της Σουαβίας (1212-1216). Ο Φρειδερίκος Β΄ ήταν γιος και διάδοχος του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Κωνσταντίας των Ωτβίλ, κόρης του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας.

Την εποχή του Φρειδερίκου Β΄ η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έφθασε στη μέγιστη επέκταση, επεκτεινόταν από τη Σικελία σε ολόκληρη την Ιταλία και έφτανε μέχρι τη Γερμανία. Οι Σταυροφορίες συνεχίστηκαν με επιτυχία, ο ίδιος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και στέφθηκε βασιλιάς της πόλης· συγκρούστηκε με τον πάπα, αλλά επικράτησε. Ο Φρειδερίκος Β΄ έβλεπε τον εαυτό του ως διάδοχο των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων: διεκδίκησε τον τίτλο του "βασιλιά των Ρωμαίων" (1212) και έγινε κάτοχος χωρίς αντίσταση (1215). Σε ηλικία τριών ετών στέφτηκε βασιλιάς της Σικελίας μαζί με τη μητέρα του Κωνσταντία του Οίκου των Ωτβίλ, κόρη του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας. Τον τίτλο του βασιλιά της Ιερουσαλήμ τον κέρδισε με τον γάμο του με την Ισαβέλλα Β΄ της Ιερουσαλήμ και με τη συμμετοχή του στην ΣΤ΄ Σταυροφορία. Ο Φρειδερίκος Β΄ ήρθε ωστόσο σε σκληρή σύγκρουση με τον πάπα, και αφορίστηκε τέσσερις φορές· ο Πάπας Γρηγόριος Θ΄ έφθασε στο σημείο να τον αποκαλέσει Αντίχριστο. Ο Φρειδερίκος Β΄ ήταν εξαιρετικά καλλιεργημένος αυτοκράτορας, μιλούσε έξι γλώσσες και ήταν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών. Σημαντικό ρόλο στην καλλιέργειά του έπαιξε η εκπαίδευσή του στη Σικελική σχολή ποίησης: η Σικελική Αυλή στο Παλέρμο ιδρύθηκε το 1220, και καθιέρωσε για πρώτη φορά στο νησί επίσημη γλώσσα τα ιταλικά. Η ποίηση της Σικελίας άφησε σημαντικές επιδράσεις στην Ιταλική λογοτεχνία. Ο Φρειδερίκος Β΄ απαγόρευσε τη "δίκη με δοκιμασία", που έβλεπε ως ύποπτη. Με το τέλος του ο Οίκος των Χοενστάουφεν ξεκληρίστηκε, η Γερμανία πέρασε μεγάλη περίοδο παρακμής, και ανέκαμωε 250 χρόνια αργότερα, όταν έγινε αυτοκράτορας ο Κάρολος Ε΄.

Οι ιστορικοί καταγράφουν τον Φρειδερίκο Β΄ με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια· ο Ντόναλντ Σ. Ντέτουαϊλερ γράφει:

"Ένας άνθρωπος εξαιρετικής μόρφωσης, ενεργητικός και ικανός, που περιγράφεται από τους σύγχρονους ιστορικούς σαν το θαύμα του κόσμου: ο Φρίντριχ Νίτσε τον χαρακτηρίζει τον πρώτο Ευρωπαίο ηγέτη· οι υπόλοιποι ιστορικοί σαν τον πρώτο σύγχρονο βασιλιά. Ο Φρειδερίκος Β΄ εγκαταστάθηκε στη Σικελία και τη νότια Ιταλία με μία πολύ σύγχρονη κυβέρνηση και με ισχυρή γραφειοκρατία".