Ποιος παντρεύτηκε το Elisabeth of Wied;

Elisabeth of Wied (Pauline Elisabeth Ottilie Luise; 29 December 1843 – 2 March 1916) was the first Queen of Romania as the wife of King Carol I from 15 March 1881 to 27 September 1914. She had been the princess consort of Romania since her marriage to then-Prince Carol on 15 November 1869.

Elisabeth was born into a German noble family. She was briefly considered as a potential bride for the future British king Edward VII, but Edward rejected her. Elisabeth married Prince Carol of Romania in 1869. Their only child, Princess Maria, died aged three in 1874, and Elisabeth never fully recovered from the loss of her daughter. When Romania became a kingdom in 1881, Elisabeth became queen, and she was crowned together with Carol that same year.

Elisabeth was a prolific writer under the name Carmen Sylva.

Ο Κάρολος Α΄ (ρουμ. Carol I al României, 20 Απριλίου 1839 - 27 Σεπτεμβρίου (Π.Η.)/ 10 Οκτωβρίου (Ν.Η.) 1914), που γεννήθηκε Κάρολος του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν (γερμ. Karl von Hohenzollern-Zigmaringen) ήταν πρίγκιπας του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν και μετέπειτα ηγεμόνας της Ρουμανίας από το 1866 ως το 1914.

Εξελέγη Κυβερνήτης Πρίγκιπας (Domnitor) των Ρουμανικών Ενωμένων Πριγκιπάτων στις 20 Απριλίου 1866 μετά την ανατροπή του Αλεξάντρου Ιόαν Κούζα από ένα παλατιανό πραξικόπημα. Τον Μάιο του 1877 ανακήρυξε τη Ρουμανία ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1878) στο Ρωσοτουρκικό Πόλεμο εξασφάλισε τη ρουμανική ανεξαρτησία. Ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ρουμανίας στις 26 Μαρτίου [Π.Η. 14 Μαρτίου] 1881. Ήταν ο πρώτος ηγεμόνας της δυναστείας Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν, που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι την ανακήρυξη της δημοκρατίας το 1947.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Κάρολος Α΄ ηγήθηκε προσωπικά του ρουμανικού στρατού κατά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και ανέλαβε τη διοίκηση του ρωσορουμανικού στρατού κατά την Πολιορκία της Πλέβνας. Η χώρα απέκτησε διεθνώς αναγνωρισμένη ανεξαρτησία με τη Συνθήκη του Βερολίνου (1878) και απέσπασε τη Νότια Δοβρουτσά από τη Βουλγαρία το 1913. Η εγχώρια πολιτική ζωή, που ακόμη κυριαρχείτο από τις πλούσιες οικογένειες γαιοκτημόνων της χώρας, οργανωμένη γύρω από τα αντίπαλα κόμματα, Φιλελεύθερο και Συντηρητικό, υπονομεύθηκε από δύο εκτεταμένες αγροτικές εξεγέρσεις στη Βλαχία (το νότιο μισό της χώρας) τον Απρίλιο του 1888 και στη Μολδαβία (το βόρειο μισό) το Μάρτιο του 1907.

Ο Κάρολος ποτέ δεν απέκτησε άρρενα κληρονόμο, έχοντας το μεγαλύτερο αδελφό του, Λεοπόλδο, ως μελλοντικό διάδοχο. Τον Οκτώβριο του 1880 ο Λεοπόλδος παραιτήθηκε από το δικαίωμα διαδοχής υπέρ του γιου του, Γουλιέλμου, που με τη σειρά του παραιτήθηκε του δικαιώματος έξι χρόνια αργότερα (1886) υπέρ του νεότερου αδελφού του, Φερδινάνδου.