Ποιος παντρεύτηκε το Ραμπιά Μπαλά Χατούν;

Η Ραμπιά Μπαλά Χατούν (Οθ. Τούρκικα:ربيعة العسل فاتنة) (Τούρκικα: Râbi'a Bâlâ Hâtun, 12ος αιώνας - 1324) ήταν η σύζυγος του σουλτάνου Οσμάν Α΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ήταν κόρη του Σεΐχη Εντεμπαλί και μητέρα του Αλαεντίν Πασά από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Râbi'a Bâlâ Hâtun Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri

Ο Οσμάν Α΄ ή Οσμάν Γαζής (οθωμανικά τουρκικά: عثمان غازى, λατινική μεταγραφή: ʿOsmān Ġāzī· τουρκικά: I. Osman ή Osman Gazi· απ. 1323/4) υπήρξε ο επώνυμος ιδρυτής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία αρχικά συγκροτήθηκε ως μικρό τουρκομανικό μπεηλίκι (πριγκιπάτο ή εμιράτο). Κατά τη διάρκεια της ζωής του, η επικράτειά του περιοριζόταν σε ένα τοπικό ηγεμονικό μόρφωμα στη βορειοδυτική Μικρά Ασία· ωστόσο, στους αιώνες που ακολούθησαν, το κράτος αυτό εξελίχθηκε σε μία από τις πλέον ισχυρές και μακροβιότερες αυτοκρατορίες της παγκόσμιας ιστορίας, η οποία διατηρήθηκε έως το 1922, όταν και καταργήθηκε επίσημα το σουλτανάτο μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ιστορική τεκμηρίωση σχετικά με τη ζωή και τη δράση του Οσμάν είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Δεν διασώζεται καμία πρωτογενής γραπτή πηγή από την περίοδο της βασιλείας του, ενώ οι πρώτες συστηματικές αφηγήσεις για το πρόσωπό του εμφανίζονται μόλις τον 15ο αιώνα, περισσότερο από έναν αιώνα μετά τον θάνατό του. Το γεγονός αυτό καθιστά δύσκολη τη διάκριση ανάμεσα στα ιστορικά δεδομένα και τα μυθολογικά στοιχεία που πλαισιώνουν τη μορφή του. Ορισμένοι ιστορικοί έχουν μάλιστα χαρακτηρίσει την περίοδο της ζωής του ως «ιστορικό κενό» ή «μαύρη τρύπα» της οθωμανικής ιστοριογραφίας.

Σύμφωνα με μεταγενέστερη οθωμανική παράδοση, ο Οσμάν καταγόταν από τη φυλή Καϊ των Ογούζων Τούρκων. Η άποψη αυτή, ωστόσο, αμφισβητείται από πλήθος σύγχρονων ερευνητών, οι οποίοι θεωρούν ότι πρόκειται για μεταγενέστερη κατασκευή, με σκοπό την ενίσχυση της δυναστικής νομιμότητας των Οθωμανών σουλτάνων.

Το πριγκιπάτο του Οσμάν αποτέλεσε ένα από τα πολλά ανατολιανά μπεηλίκια που σχηματίστηκαν στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα. Εγκατεστημένο στην περιοχή της Βιθυνίας, στη βορειοδυτική Μικρά Ασία, βρισκόταν σε στρατηγική θέση έναντι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε κατάσταση αποδυνάμωσης. Η γεωγραφική αυτή θέση επέτρεψε στους Οθωμανούς να εξαπολύουν επιθέσεις κατά των βυζαντινών εδαφών, διαδικασία που οδήγησε σταδιακά στη ραγδαία επέκταση του κράτους των απογόνων του Οσμάν και, τελικά, στην άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453.